Collectie Pierre BONHOMME - 10 november

De puzzel van een zelfportret: de fotocollectie van pierre bonhomme verkoop op 10 november

De puzzel van een zelfportret

Pierre Bonhomme ontdekte de expressieve en artistieke kwaliteiten van fotografie in Arles, in 1977, toen hij de tentoonstellingen in het Musée Réattu bezocht en een avondvoorstelling bijwoonde op de binnenplaats van het Palais de l'Archevêché, gewijd aan de Tsjechen Josef Sudek, Josef Koudelka en Jan Saudek.

Sindsdien is hij nooit gestopt met het raadplegen van oude en nieuwe geïllustreerde boeken, het lezen van memoires, verslagen en biografieën, het bezoeken van allerlei tentoonstellingen, het 'lezen' van portfolio's, het ontmoeten van fotografen en beruchte experts.

Zijn pseudoniem was al Pierre Borhan. Hij betrad de fotografische wereld onder dit pseudoniem, dat hij bleef gebruiken om de artikelen, monografieën, thematische werken en diverse teksten te ondertekenen die hij in de daaropvolgende decennia schreef.

Meer dan veertig jaar passie

Meer dan veertig jaar van een passie die heeft bijgedragen aan haar bloei, aan een onverwachte zelfontplooiing.

Na samenwerkingen met tijdschriften, interviews met gewaardeerde fotografen, gepubliceerd in Voyons voir (1980), freelance curator van de Saudek tentoonstelling in het Musée d'Art moderne de la Ville de Paris (1987), gaf als adjunct-hoofdredacteur (1984-1988) een impuls aan het tijdschrift Clichés en won de Nadar-prijs voor Splendeurs et misères du corps (1988), Bonhomme en Borhan werden één en dezelfde toen hij in 1988 werd benoemd tot hoofd van de Missie Fotografisch Erfgoed op het Ministerie van Cultuur. Hij zou erkennen dat deze benoeming "een van de kansen van zijn leven was. "

De kans om (alleen of in duo) tentoonstellingen te ontwerpen, zoals Roger Corbeau, portraits d'acteurs (1995), Sovereign England, the golden age of British photography (1996), The Conquest of the Poles, 150 Years of Photography in the Arctic and Antarctic (1997), Dorothea Lange (1998) en retrospectieven van Cecil Beaton, Edward Weston, W. Eugene Smith en Arnold Newman. Eugene Smith en Arnold Newman. Hij had ook het geluk dat hij met zijn medewerkers kon onderhandelen over schenkingen aan de Staat van archiefbezittingen (inclusief negatieven en naburige rechten) van fotografen die zich zorgen maakten over hun toekomst, zoals René-Jacques, Marcel Bovis, Denise Colomb, Roger Parry en Raymond Voinquel, en deze kon voorbereiden en ontvangen.

Hij kocht fotoafdrukken - in galerieën, op veilingen of van fotografen - met geen ander doel dan ermee te leven. Werken werden hem aangeboden door ontmoetingen en samenwerkingen. Zonder zich ervan bewust te zijn, bouwde hij een collectie op die voornamelijk bestaat uit emoties, affecties en fascinaties. Een dubbele collectie die zijn persoonlijke en professionele reis samenvat en samenvat.

Een uniek ensemble

Een bijzondere verzameling creaties en fotografische getuigenissen die doordrongen zijn van zijn hartstocht. Aan de muren hangen foto's, niets dan foto's die de ruimtes een persoonlijk tintje geven. Josef Sudek, André Kertész, Bill Brandt, Diane Arbus, Jan Saudek, Sally Mann, Joël-Peter Witkin, Toni Catany en anderen bevolken zijn voorkeursuniversum en, vertrouwt hij toe, zijn diepste wezen. Hij bewondert Richard Avedon, Irving Penn en Henri Cartier-Bresson en is een grote fan van Ralph Gibson, Eikoh Hosoe, Nicholas Nixon en Bernard Faucon. Net als de boeken die hij heeft gesigneerd, tot en met Hommes pour Hommes (vijf internationale edities) en L'Art de la mer, waarvan de Amerikaanse versie opnieuw is uitgegeven.

Hij hoopt dat deze foto's, die door hem zijn gegroepeerd en binnenkort worden verspreid, van hand tot hand en van hart tot hart zullen gaan, dat ze andere bewustwordingen en andere verliefdheden zullen opwekken en zullen bijdragen aan ander geluk. "Ze zullen bijdragen aan andere passies, nietwaar?"