Om je poster te identificeren, moet je kijken naar het model, de kunstenaar, het jaar van publicatie maar ook de drukker.

Verzamelaars op zoek naar echte schatten worden aangetrokken door foto's van iconische kunstenaars, Dit zijn onder andere de grote Karl Machatschek (1906-1994), bijgenaamd KAMA. Zijn posters vertellen het verhaal van het begin van de wintersport in de Alpen en Pyreneeën, waarvoor hij de huisfotograaf was.

Als reclametekenaar volgde Karl Machatschek zijn opleiding aan de Kunstnijverheidsschool in München en de Kunstnijverheidsschool in Berlijn. Na een periode als skileraar in Megève richtte hij zich op buitenfotografie en legde hij de schoonheid en essentie van wintersport vast.

De originele werken van de posterkunstenaars zijn grotendeels gesigneerd, maar het is belangrijk om op vervalsingen te letten.

De verkeerd gespelde naam Karl Machatschek geeft bijvoorbeeld te denken. Het is niet ongewoon om verschillende variaties van zijn handtekening tegen te komen, zoals "Machatchek" zonder de "s", "Ph. Machatchek" of "Philip Machatchek"....

De "Ph. " wordt soms geïnterpreteerd als een voornaam, maar het is eigenlijk een afkorting van "Photo", een term die vaak wordt gebruikt op reclameposters.

Roger Broders, de maker van de vintage wintersportposter Chamonix Mont Blanc uit 1930 voor de wereldkampioenschappen ijshockey in 1930, Georges Dorival, Carl Moos die verslag deed van de Olympische Winterspelen van 1928 in Saint Moritz, Pierre Boucher en Walther Koch zijn andere bekende posterkunstenaars.

Omdat ze specifiek voor promotiedoeleinden worden gebruikt door te plakken, blootstelling aan de elementen, enz., De vintage posters die vandaag in uitstekende staat bij veilinghuizen terechtkomen, zijn het resultaat van een nauwgezet conserveringsproces. Sommige posters zijn waarschijnlijk direct na het drukken gerecupereerd en nooit gebruikt, wat vrij zeldzaam is voor dit soort posters.

Het komt vaker voor dat oude posters gevouwen zijn, wat kan leiden tot een waardevermindering vanwege de zichtbare vlekken.

Bij zeer grote posters kan een lichte kruiselingse vouw echter worden getolereerd. Posters die al in collecties zijn opgenomen, worden vaak gerestaureerd, soms bijvoorbeeld met nieuwe verf of tussenvoering.

Er zijn in de loop der jaren een aantal posters opnieuw uitgegeven, waarvan sommige al tientallen jaren oud zijn. Deze praktijk kan leiden tot verwarring tussen de originele posters en hun heruitgegeven versies, zowel bij verkopers als kopers. Een van de belangrijkste redenen voor deze verwarring is het ontbreken van de herdrukdatum, die wel in de marge van de poster zou moeten staan.

Accidentele scheuren aan de randen van de poster kunnen deze cruciale informatie uitwissen en de identificatie alleen maar ingewikkelder maken. Wees daarom voorzichtig.

Het kan nodig zijn om vertrouwd te raken met de onderscheidende kenmerken van heruitgegeven en originele skiposters.

Diepdruk en lithografie behoren tot de meest gebruikte methoden voor vintage skiposters. Heliografie werd gebruikt door drukker Draeger voor de vintage "Ski en France" poster geproduceerd door Leblanc in 1962. Deze techniek is gebaseerd op het gebruik van lichtgevoelige fotografische platen om afbeeldingen te reproduceren.

Voor de vintage reisposter van Dubois uit 1950 "O sol pratica o ski en França" gebruikte de drukker Courbet lithografie. Deze techniek wordt gewaardeerd om zijn vermogen om fijne details en scherpe kleurnuances te reproduceren. Het kan ook worden gebruikt om afbeeldingen of tekst te reproduceren op verschillende media: papier, karton, metaal of lithografische steen.

Door deze elementen te onderzoeken kun je je poster waarderen en bepalen of het een authentiek werk is of een moderne reproductie.